سوپاپ مهار دانشجویان در هم شکست

به مناسبت 16آذر تجمعی توسط دفتر تحکیم وحدت  فراخوان داده شد که شعارها و مطالب مشخصی داشت. شعار  اصلی دفتر تحکیم وحدت "احمدی نژاد پاسخگو باش!"  بود

اما این حرکت آن چنان که دفتر تحکیم برنامه ریزی کرده بود پیش نرفت چرا که در همان شروع، صفوف اعتراض دوشاخه شده بود. طبق آمار منتشر شده  اعضای دفتر تحکیم که نزدیک به 200   نفر بودند با دردست داشتن باندرول های خود، پایین تر از صفوف اصلی اعتراض قرار گرفته بودند.

اما شعار اعتراض اصلی  با باندرول ها و شعارهای جمع محدود دفتر تحکیم فرق می کرد معترضین در مقابل شعار "احمدی نژاد پاسخگو باش" که توسط دفتر تحکیم نوشته شده بود، شعار می دادند "سید علی پینوشه ایران شیلی نمیشه" و یا" مرگ بر دیکتاتور" همین امر باعث شد که تریبون آزاد قبل از آمدن اعضای اصلی دفتر تحکیم وحدت برگزار شود .رهبران دفتر تحکیم بعد از حضور در جمع و چند سخنرانی کوتاه اعلام کردند که این مراسم پایان یافته است و ما دیگر مسئولیتی در این زمینه نداریم.

گزارشات زیادی از این اعتراضها منتشر شده است، اما  اینجا بحث من نه آمار شرکت کننده ها است و نه تعداد سخنرانی ها بلکه بحث بر سر یک اعتراض دانشجویی است که به بهانه فراخوان دفتر تحکیم وحدت برگزار شد و به جای یک اعتراض آرام مورد دلخواه دفتر تحکیم وحدت به یک اعتراض ضد حکومتی  تبدیل شد.

جمهوری اسلامی یک بار دیگر اشتباه کرد، چرا که از ترس حضور دوباره دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب به منتقدان خودی واز درون اجازه برپایی مراسم 16 آذر را داد و همین امر باعث شد تا بهانه در دست دانشجویان متنفر از جمهوری اسلامی از طیف های مختلف داده شود تا یک بار دیگر اعلام کنند که دانشگاه پادگان نیست، که اعلام کنند  ایران پینوشه نمی خواهد،تا اعلام کنند مرگ بر دیکتاتور...

اعضای دفتر تحکیم وحدت هرچقدر تلاش کردند نتوانستند جلوی رادیکال شدن اعتراض را بگیرند، بارها  هشدار دادند و با معترضین درگیر شدند اما موج اعتراض، دفتر تحکیم را به عقب راند.

اعتراض روز 17آذر در دانشگاه تهران یکبار دیگر نشان داد که دیگر نمی شود اعتراضات دانشجویی ا به سوی طرفداری از یک جناح حکومت کشاند! چرا که همانها که شعار مرگ بر دیکتاتور سر می داند علیه خاتمی هم شعار دادند.

سایه اعتراضات 13 آذر سال گذشته  بر اعتراضات امسال

امسال جمهوری اسلامی در جواب به شعار اصلی 13 آذر سال گذشته("دانشگاه پادگان نیست") قصد داشت علی خامنه ای رهبر کل  قوا را به دانشگاه بیاورد  که از ترس اعتراضات رادیکال و ضایع شدن رهبر، این تصمیم را لغو کرد. جمهوری اسلامی بعد از یک سال شکنجه و زندانی کردن فعالان داب هنوز بر این امر اشراف داشت که داب تنها با زندانی کردن و شکنجه عده ای از رهبرانش شکست نخورده است و هنوز این پتانسیل را دارد که دانشگاه را دوباره بجنباند.  جنبشی که در سال گذشته بطور علنی و مستقل در دانشگاه های ایران خود نمایی کرد توقعات دانشجویان را بالا برد و دیدیم که در 17آذر امسال این جنبش به شعارهای آرام و خودمانی دفتر تحکیم بسنده نکرد . نمی شود از دانشجویی که سال گذشته در 13 آذر بوده باشد ، امسال  خواست که به جای مرگ بر دیکتاتور شعار احمدی نژاد پاسخگوباش را سر دهد، نمی شود 13 آذر سال گذشته را به عقب راند، این خاکریزی است که دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب فتح کرده بودند و اکنون دیدیم سنگری شد که دفتر تحکیم را به همراه جمهوری اسلامی به عقب براند.

 اعتراض در دانشگاه تهران شروع و پایان هیچ  چیزی نبود. اعتراضات دانشجویی همچنان در اشکال مختلف ادامه دارد. شبح آزادیخواهی و برابری طلبی در همه دانشگاههای ایران در پرواز است و این برای جمهوری اسلامی به صورت کابوسی در آمده است.

مسئله اینجا است که رادیکال شدن این اعتراض و تعرضش به جمهوری اسلامی نه تنها ربطی به دفتر تحکیم نداشت، بلکه دفتر تحکیم وحدت را بار دیگر پشت سر گذاشت.   آنها اعلام کرده بودند دیگر وارد سیاست نمی شوند کار فرهنگی می کنند. یک نیروی خودی شکست خورده برای جمهوری اسلامی بودند و یک سوپاپ اطمینان! که این سوپاپ در هم شکست.